Poniższe zestawienie styli we flamenco, tzw. palos, ma na celu ukazanie różnorodności jaka występuje we flamenco. Nie jest to lista kompletna, ani tym bardziej w pełni charakteryzująca te formy; skrócony opis ma jedynie przybliżyć rytm, charakter i dynamikę tańca, aby ułatwić "wczucie się" przed rozpoczęciem nauki tańca danego stylu.
Abandolao – wariacja stylu fandango, o charakterystycznym "bujanym" pulsie rytmicznym który najprościej jest rozliczać na 6.
Alborea – tradycyjna pieśń wywodząca się z folkloru cygańskiego, której słowa dotyczą obrządków ślubnych; forma została zaadaptowana do flamenco jako styl w rytmie na 12, a taniec w charakterze zbliżony jest do solea por buleria..
Alegrías – czyli sama radość; styl w rytmie na 12, wywodzący się z grupy pieśni z Kadyksu zwanymi Cantiñas. Jest to styl lekki i radosny, łatwy do rozpoznania po charakterystycznym zaśpiewie „tiriki tran tran tran” przeważnie na początku utworu.
Bambera – styl w rytmie na 12, przypominający w swej formie tańczonej solea por buleria, ale pochodzenie tego palo jako pieśni leży w andaluzyjskim folklorze.
Bulerías – jeden z kluczowych styli we flamenco, w rytmie na 12, o wesołym a wręcz żartobliwym charakterze. Najczęściej jest tańczona „por fiesta” podczas wszelkich wydarzeń rodzinnych czy kulturalnych a także na zakończenie koncertów flamenco.
Cantiñas – wesoły styl w rytmie na 12, wywodzący się z grupy pieśni o tej samej nazwie; taniec jest lekki i radosny ale też szybki.
Caña – styl w rytmie na 12, wywodzący się z grupy Soleares, o dość dostojnym i poważnym charakterze.
Caracoles – wesoły styl w rytmie na 12, którego pochodzenia flamencolodzy dopatrują się w jednej z pieśni w stylu cantiña „La Caracolera”.
Colombianas – styl w rytmie na 4, o słodkiej i przyjemnej dla ucha melodii dzięki wpływom jaki miał na tą formę folklor hispanoamerykański.
Debla – początkowo forma śpiewu wolnego (cante libre), tzn. nie ujętego w strukturę rytmiczną, o charakterze bardzo smutnym, wręcz okrutnego cierpienia. Z czasem debla została ujęta w formę rytmu na 12 charakterystyczną dla siguiryas, a tańczona jest – tak jak martinete – bez akompaniamentu gitary.
Fandango de Huelva - najpopularniejsza tańczona odmiana fandango pochodząca z prowincji Huelva. Charakteryzuje się rytmem, który najprościej rozliczać na 6, z wyraźnym mocnym akcentem na 1.
Farruca – styl w rytmie na 4, wywodzący sie z folkloru galicyjskiego. Tancerz w farruce jest bardzo oszczędny w formie, a z tego minimalizmu bije moc i siła. Początkowo tańczony tylko przez mężczyzn, a kobiety, odkąd również interpretują te formę, przeważnie tańczą ją w męskim stroju.
Garrotín – wesoły, żartobliwy styl w rytmie na 4, najczęściej tańczony z kapeluszem.
Guajira – styl w rytmie na 12, z wyraźnie słyszalnymi, zarówno w melodii jak i tekście, wpływami z folkloru latynoskiego. Taniec jest bardzo zmysłowy i delikatny, bardzo często wykonywany z rekwizytem: wachlarzem (abanico), chustą (manton), w sukni z trenem (bata de cola).
Granaína y media granaína – style wywodzące się z grupy Cantes de Levante, raczej będące domeną śpiewaków i gitarzystów jak tancerzy.
Jaleo – styl w rytmie na 12, zbliżony do bulerias, aczkolwiek melodia jest wolniejsza a tańczone jaleo jest dużo bardziej poważne i „cięższe” w wyrazie.
Malagueña - styl ten wywodzi się z rodziny pieśni z Malagi; początkowo malagueña była głównie popisem kunsztu śpiewaków, obecnie można też ten styl zobaczyć.
Martinete – pierwotna forma należała do śpiewu wolnego, a ze sposobu wykonywania tej pieśni emanował żal, smutek i rozpacz. Taki sam charakter odzwierciedla taniec, wykonywany bez akompaniamentu gitary przy rytmie na 12 charakterystycznym dla siguiyras.
Mirabras – styl należący do grupy Cantiñas,
Petenera – styl na 12 wywodzący sie z grupy Soleares
Polo - styl na 12 wywodzący sie z grupy Soleares
Romance – styl na 12 wywodzący sie z grupy Soleares.
Romera – styl na 12 wywodzący sie z grupy Cantiñas, swoją nazwę zawdzięcza śpiewakowi Romero "El Tito".
Rondeña – należy do grupy Cantes de Malaga, wywodzący się ze społeczności rolnej miejscowości Ronda i o takim życiu opowiadają słowa pieśni. Wersja do tańca, w rytmie na 12, jest o dość wolnym tempie.
Rumba – styl aflamencado, w rytmie na 4, należy do form ida y vuelta, czyli tych w których mocno zaakcentowane są wpływy latynoamerykańskie. W samej Hiszpanii rumbę częściej na scenie usłyszymy (jako popis samego gitarzysty lub utwór śpiewany) jak zobaczymy.
Serrana – styl siguiryas, rozliczany na 12 ale w "odwróconym compasie"; pieśń o bólu i cierpieniu.
Sevillanas – zaadaptowana forma z folkloru andaluzyjskiego, która, jako jedyna ze wszystkich form we flamenco, ma stałą choreografie i jest tańczona w parach.
Siguiriyas – poważna, smutna czy wręcz tragiczna w charakterze forma cante jondo (głębokiej pieśni), ujęta w rytm na 12 ale rozliczany w dość odmienny sposób. Taniec, jak i słowa pieśni, ukazuje ból, cierpienie, lament i skargę człowieka na okrucieństwo losu.
Soleá – styl zwany przez flamencologów i samych artystów flamenco królową andaluzyjskich pieśni, matką flamenco. Wykonywana w rytmie na 12, ale w tempie bardzo wolnym, dającym wrażenie rozciągania czasu. Ma charakter poważny i dostojny, a słowa pieśni przepełnione są nostalgią i melancholią.
Soleá por Bulería – styl w rytmie na 12, dużo szybszy niż sama soleá. Ma charakter poważny, a taniec powinien być dynamiczny, gwałtowny, wypełniony dużą ilością stepu.
Tangos – wesoły i dynamiczny styl w pulsującym rytmie na 4, tańczony jako por fiesta, kompletna choreografia lub na zakończenie tiento lub taranto.
Tanguillo – ciekawa rytmicznie forma stylu tangos, taniec jest wesoły i żartobliwy, często wykonywany z rekwizytem.
Tarantos – tańczony styl z grupy Cantes de las minas, w rytmie na 4; styl smutny i ponury aż do przejścia w tangos, dlatego wymaga od tancerza kunsztu zarówno technicznego jak i umiejętnego dawkowania przekazu emocjonalnego.
Tientos – styl wywodzący się z grupy tangos, w rytmie na 4, jeden z podstawowych we flamenco, dość wolny i nostalgiczny w charakterze, aż do przejścia por tangos.
Verdiales – styl wywodzący sie z grupy pieśni z Malagi, liczony w compasie na 12, dość rzadko tańczony.
Źródło
http://www.horizonteflamenco.com/palos
http://www.flamencoexport.com/flamenco-wiki/palos-del-flamenco.html
Studio Flamenco
